Ondernemen als vrouw in Egypte: Marwa’s succes met…
24 oktober, 2024
Dokter Nanda Blansjaar is begonnen aan een uitzending van achttien maanden in Ethiopië, samen met haar partner en mede VSO’er Hilbert-Jan Rosier. Ze werken allebei in het Nigist Eleni Mohammed Memorial General Hospital in Hosanna, waar VSO al jaren een stabiele, aanwezige factor is.
‘Het mooiste van mijn werk? Als een baby levend wordt geboren’
Hilbert-Jan is biomedisch ingenieur en Nanda werkt op de gynaecologie afdeling.“Omdat ik in het buitenland wilde wonen en werken, heb ik me gespecialiseerd als tropenarts” vertelt ze. “Ik had al in Zuid-Soedan gewerkt en daarna zijn Hilbert-Jan en ik gaan zoeken naar een plek waar we allebei aan de slag konden. Dat lukte in Ethiopië.” Nanda houdt al van dit land sinds ze er tien jaar geleden als toerist kwam. “Ethiopië heeft een sterke cultuur en de mensen zijn zeer vriendelijk en sociaal. VSO heeft hier een heel goede reputatie. Onze voorgangers hebben een positieve indruk achterlaten. Ze verwachten dus goede dingen van ons!”
Voor Nanda beginnen de meeste werkdagen op de verloskamer. “Het is de drukste plek in het ziekenhuis. Ik begin meestal met een ronde langs de patiënten, en daarna geef ik me over aan wat er die dag komen gaat. Vrouwen worden onder verschillende omstandigheden binnengebracht. Sommigen zijn al aan het bevallen of hebben complicaties. Het personeel reageert erg goed op wat er gebeurt en ik help ze waar ik kan. Het mooiste moment van mijn werk? Als ik zie dat een baby levend wordt geboren. Omdat ik weet dat moeder en kind zoveel obstakels moeten overwinnen, ben ik daar altijd heel blij om.”
Het gebrek aan planning noemt Nanda een groot probleem. “Vooral wanneer we een onverwachte patiënt hebben of als er onverwachte complicaties zijn. Niks ligt klaar, we moeten zoeken naar materialen als handschoenen of gaas. Dat is heel moeilijk als je uit een land als Nederland komt waar alles goed geregeld is.”
Het ziekenhuis waarin Nanda en Hilbert-Jan werken, moet medische zorg bieden aan 2,5 miljoen mensen. “In 24 uur tijd zien we soms wel twintig vrouwen die hier komen bevallen. De meesten wonen ver van het ziekenhuis en zijn niet gewend om in een ziekenhuis te bevallen. Daarom proberen ze eerst thuis te bevallen. Als dat niet lukt, komen ze pas na een of twee dagen naar het ziekenhuis. Dat is vaak erg laat. In sommige gevallen is de baby bij aankomst al overleden.”
Het VSO-koppel gaat vlakbij het ziekenhuis een speciale ruimte inrichten waar zwangere vrouwen kunnen verblijven voordat ze zijn uitgerekend, een maternity waiting home. Deze ‘wachtkamer’ is gebaseerd op een vergelijkbaar concept van VSO’ers Floris Braat en Tienke Vermeulen in een ziekenhuis in de nabijgelegen stad Butajira. “Het is een ideale plek voor vrouwen die ver weg wonen. Als ze gaan bevallen of als we complicaties verwachten, zijn ze al op de plek waar zorg verleend kan worden. De overheid steunt het concept van het maternity waiting home omdat dit kan bijdragen aan het verminderen van de moeder- en kindersterfte.”
‘Vrouwen proberen eerst thuis te bevallen. Als dat niet lukt, komen ze pas na een of twee dagen naar het ziekenhuis. In sommige gevallen is de baby bij aankomst al overleden.’
Lees het verhaal van Hilbert-Jan, die de kapotte apparaten van het Nigist Eleni Mohammed Memorial General Hospital een tweede leven geeft.