Linda Coumans pakt jeugdwerkloosheid aan in Tanzania

Planner Inhouse Services Linda Coumans deelde haar kennis in Tanzania, met als doel meer jongeren aansluiting te laten vinden op de arbeidsmarkt. In haar blog vertelt Linda wat ze zoal leert en wat de impact van haar werk is. Linda’s uitzending komt voort uit een samenwerking tussen VSO en Randstad.

Wat is dit een leerzame periode, want alles gaat anders dan ik in Nederland had verwacht! Ik leer zo ontzettend veel. Het wonen en werken in zo’n andere cultuur dan de Nederlandse is een eyeopener. Ik voel, proef en leef Tanzania en leer om niet te oordelen maar slechts te ervaren hoe het er hier aan toegaat. Het is moeilijk te beschrijven hoe ik langzamerhand verander. Ik waardeer de mensen en de vriendelijkheid enorm en zou eigenlijk iedereen binnen Randstad/Tempo Team een uitzending via VSO aanraden. Het is een ervaring om nooit te vergeten! Je leert om uit je comfortzone te stappen en om een steentje bij te dragen aan een beter bestaan voor een ander.

Niet voor niets

Zowel mijn flexibiliteit als creativiteit wordt soms aardig op de proef gesteld. Maar het is niet voor niets; de eerste resultaten zijn er inmiddels. De afgelopen maanden heb ik een loopbaanprogramma geschreven voor vijf middelbare scholen in Lindi, een plaats in het zuiden van Tanzania. In de pilotperiode zullen in de eerste ‘ronde’ 25 leerlingen hieraan meedoen. Maar het bereik ervan is veel groter, omdat alle jongeren hun studie- en loopbaanplannen zullen presenteren aan een publiek dat bestaat uit onder meer hun familie en medestudenten. Die krijgen ook de gelegenheid om hun eigen loopbaanplannen te schrijven.

Nu maakt maar 20 procent van de jongeren in Lindi de middelbare school af. Dat heeft meerdere oorzaken. Leerlingen krijgen bijvoorbeeld pas op de middelbare school les in het Engels, waardoor ze de taal niet goed beheersen en geen diploma halen. Jongeren zonder diploma’s vinden vaak geen werk. Ze kunnen hooguit aan de slag als motorchauffeur of ze beginnen een eigen winkeltje. Meisjes raken vaak vroeg in verwachting en blijven thuis.

Leraar als coach

Het loopbaanprogramma beschrijft hoe jongeren een betere aansluiting kunnen vinden op de arbeidsmarkt. In de regio ontbreekt het nu vaak aan kennis op het gebied van opleidingsmogelijkheden, het opdoen van praktijkervaring en het creëren van banen. Als onderwijsinstellingen, de overheid en het bedrijfsleven meer samenwerken, zal de 20 procent jongeren die een diploma haalt gauw veel hoger worden. Bovendien zullen dan ook meer jongeren een (betere) baan vinden. Leraren op scholen krijgen een training, zodat ze zelf loopbaanbegeleiding kunnen geven. Ze stimuleren tijdens coachingsessies hun leerlingen om hun eigen mening te geven, hun dromen na te jagen en om met meer zelfvertrouwen in het leven te staan.

Geen afspraak werkt het best

Het is de bedoeling dat elk jaar vijftig studenten worden begeleid naar werk. Ik heb verschillende scholen en bedrijven in verschillende sectoren bezocht om het loopbaanprogramma te presenteren. Wat me vooral opviel is dat zónder afspraak ergens op bezoek gaan hier het beste werkt. Zo kon ik onaangekondigd spreken met de directeur van een fabriek die cashewnoten verwerkt. Vervolgens mocht ik mijn verhaal aan het hele bedrijf presenteren. Zo kan het dus ook! Het bedrijf wil graag meewerken aan het programma om jongeren te motiveren naar school te blijven gaan. Aangezien landbouw een belangrijke inkomstenbron is in de regio, is het ook voor hen erg interessant om studenten goed op te leiden.

Nu het programma af is, heb ik samen met projectmanager Nelson een vacature uitgezet voor een Career Guidance Coach. Dat is een lokale vakdeskundige, die het programma verder zal implementeren. Ook dát is een bijdrage aan de werkgelegenheid, ook al is het maar voor één persoon. Het geeft veel voldoening om met mijn kennis bij te dragen aan een betere toekomst van jongeren in Tanzania.

‘Pole pole’

Zelf neem ik een andere levenshouding mee terug naar huis. Hier leven mensen bij de dag en dat wil ik in Nederland ook doen. Tanzanianen helpen elkaar met alles en houden steeds de essentie van het leven voor ogen. In Nederland hollen we onszelf nogal eens voorbij. ‘Pole pole’ (dat ‘langzaam langzaam’ betekent) kennen we niet, er moeten deadlines gehaald worden. Ik hoop nog vaak een stapje terug te doen om alles weer te relativeren en te ervaren hoe betrekkelijk alles is.