Kastendiscriminatie doorbreken

In Nepal krijgen veel vrouwen te maken met discriminatie en geweld. Met name vrouwen die afkomstig zijn uit de Dalit-gemeenschap zijn slachtoffer. Ze zijn kasteloos en worden gezien als onaanraakbaar. Onze changemakers pakken de schadelijke sociale normen aan, die het geweld in stand houden.

Veel meisjes in Nepal verlaten school vroegtijdig, trouwen en krijgen al jong kinderen. Ze moeten voor het huishouden en de kinderen zorgen. Zonder opleiding of eigen inkomen zijn ze kwetsbaar voor huiselijk geweld. Ze weten vaak niet wat hun rechten zijn of waar ze terecht kunnen voor hulp. Voor meisjes en vrouwen uit de Dalit gemeenschap, komt de discriminatie op basis van hun kaste hier nog bovenop.

Changemaker Nishita vertelt: “Hoewel kastendiscriminatie illegaal is in ons land, komt het nog steeds voor. Ik vind het afschuwelijk om te zien hoe Dalits sociaal uitgesloten worden. Hun economische kansen zijn beperkt, doordat ze alleen bepaalde beroepen, zoals schoenmaker, veger of smid, kunnen uitoefenen.” De frustratie die gepaard gaat met armoede en onderdrukking wordt door mannen uit de Dalit-gemeenschap vaak afgereageerd op hun echtgenotes.

Koppelsessies

Samen met haar team werkt Nishita aan preventie van gendergerelateerd geweld. Nishita: “Gedurende tien weken volgen koppels sessies waarin ze discussiëren over onder meer seksuele en reproductieve rechten, gelijkheid tussen man en vrouw en effectieve communicatie. Tijdens deze bijeenkomsten reflecteren de stellen op de schadelijke normen binnen hun gemeenschap. Naast de koppelsessies organiseren we bijeenkomsten voor families van de stellen, scholieren en lokale organisaties. Zo kunnen we ook de rest van de gemeenschap betrekken.”

Gevangen in huis

Purnima en Rajesh, beiden Dalits, namen deel aan de koppelsessies. Ze wonen samen met hun zoontje bij Rajesh’s familie. Naast de problemen in haar huwelijk, had Purnima een slechte relatie met haar schoonfamilie. “Ik mocht het huis niet uit en moest het huishouden helemaal in mijn eentje doen. Ze wilden zelfs niet met mij eten.”

Luisteren

Sinds de koppelsessies en de tweedaagse familiedialoog is er veel veranderd. Purnima vertelt: “Mijn schoonfamilie heeft me geaccepteerd als volwaardig familielid. Ze helpen mee in het huishouden en ik ben zo blij dat ik nu wel het huis uit kan.” Rajesh: “We hebben ook echt geleerd om naar elkaar te luisteren.” Purnima vult aan: “Rajesh en ik kunnen inmiddels openhartig met elkaar praten over bijvoorbeeld ons seksleven of mijn menstruatie.”

Bewust en mondig

“We hebben ook geleerd waar slachtoffers van geweld terecht kunnen voor gratis zorg en juridische hulp. Dat deze hulp gratis is, is belangrijk, omdat we weinig geld hebben,” vertelt Purnima verder. Rajesh: “Vrouwen kunnen nu beter voor zichzelf opkomen. Dat weerhoudt mannen ervan om hun partner te mishandelen.”

Interactie tussen kasten

In de groepsbijeenkomsten wordt ook gepraat over discriminatie. Er komen verschillende kasten samen, die normaal niet samenkomen. Purnima: “Als Dalit mocht ik vaak niet in ruimtes met hogere kasten komen. Zij wilden niet eens het voedsel eten dat we bereid hadden. Sinds de bijeenkomsten van VSO is er veel minder discriminatie.”

Gedragsverandering

Ook Ganesh en zijn vrouw Geeta deden mee aan VSO’s koppelsessies. Ze komen uit een hogere kaste en discrimineerden mensen van lagere kasten. Ze hielden vast aan de overtuigingen van hun voorouders. Geeta: “Ik gooide het water weg als iemand van een lagere kaste de waterpot aanraakte.” Door de sessies hebben Geeta en Ganesh inmiddels een andere kijk ontwikkeld en hun gedrag aangepast. Nu sporen ze dorpsgenoten aan om hetzelfde te doen.

Rolmodel

Ook Rajesh en Purnima delen hun kennis met dorpsgenoten. Rajesh: “Een paar dagen geleden vroeg een vrouw met kind me: ‘Jij hebt toch die sessies bijgewoond? Mijn man slaat mij en mijn zoon de hele tijd. Ik weet niet hoe ik hulp kan krijgen.’ Dankzij de kennis die ik in de sessies opgedaan had, kon ik haar naar de juiste hulpverleners verwijzen.”

Veiligheid

We brengen Rajesh en Purnima bewust niet herkenbaar in beeld en hebben hun namen vervangen door pseudoniemen. Hoewel er nu minder kastendiscriminatie in hun gemeenschap is, is dit nog niet het geval in het hele land. Het openbaar maken van hun identiteit kan daardoor veiligheidsrisico’s, zoals uitsluiting en geweld, met zich meebrengen.

Foto credits: Suraj Ratna Shakya