Het bijzondere verhaal van Vanessa: een leven op…
02 december, 2024
Bijna 3,5 jaar geleden vertrok Gerjanne van Ravenhorst voor VSO naar Rwanda om kleuterleerkrachten te trainen in een play-based curriculum dat door de overheid ontwikkeld is. Haar aanstelling werd een paar keer verlengd en ze deed nog een tweede project voor kleuterleerkrachten. Maar eind vorig jaar hield het dan toch echt op. Alhoewel ze niet uitsluit dat ze in de toekomst ooit weer bij VSO terecht komt.
Naar Nederland teruggaan, daarvan is voorlopig geen sprake, zegt Gerjanne. Halverwege 2016 zegde ze haar baan op, verkocht haar huis en gaf het merendeel van haar spullen weg. Een nieuwe toekomst lag voor haar. Ze vertrok naar Rwanda met een contract voor 1,5 jaar. Wat er daarna ging gebeuren zou ze wel zien. “Ik probeer op dit moment een eigen onderwijs-consultancy op te zetten. Op deze manier hoop ik door te kunnen gaan met het werk waar ik in de afgelopen jaren zo van ben gaan houden en wat nog steeds belangrijk is.
Ik geloof dat ieder kind het recht heeft op kwalitatief goed onderwijs en voor mij is dat onderwijs waarbij ‘spelend leren’ centraal staat. Door spelend te leren ontwikkelen kinderen allerlei vaardigheden die ze zich zonder spel niet of nauwelijks eigen kunnen maken: Vaardigheden die nodig zijn voor succes op school en in het leven”, legt de voormalige VSO-vrijwilliger uit.
Het onderwijs in Rwanda is bezig met een switch van ‘leerkracht-centraal’ naar ‘kindgericht’. Dit vraagt echter heel veel nieuwe kennis en vaardigheden van de leerkrachten, voor wie dit concept helemaal nieuw is. Daarom is het ontzettende belangrijk dat er internationale onderwijsadviseurs zijn om deze leerkrachten te coachen en te begeleiden, iets waar VSO zich voor inzet.
“Helaas zie ik nog te veel kinderen die al meerdere jaren op de basisschool zitten en niet of nauwelijks kunnen lezen. Er ligt veel te vroeg te veel nadruk op het leren lezen, terwijl het kind daar nog helemaal niet aan toe is. Daarbij komt dan nog de grote klassen en de lage kwaliteit van het leesonderwijs. Spelen wordt regelmatig gezien als iets dat niet belangrijk is. Vaak vindt men het ook niet leuk als kinderen spelen, omdat ze dan vies worden. Hygiëne staat hoog in het vaandel”, zegt Gerjanne.
In de afgelopen jaren heeft ze leerkrachten, schoolleiders en ouders kunnen trainen en coachen en spelend leren in veel scholen geïntroduceerd. “Waar kinderen eerst hele dagen op een bankje de juf moesten naroepen, wordt er nu gespeeld. Mijn werk en dat van mijn collega’s heeft hier een hele belangrijke bijdrage aan geleverd.”
Gerjanne woont met veel plezier in dit Afrikaanse land, zegt ze. “Ik zit hier bijna zeven uur rijden van Kigali, in een klein dorpje dat zo’n 25 minuten van de verharde weg ligt. In het regenseizoen glibberen we met de motor door de modder en in het droge seizoen waait het stof je om de oren.
Toch is dit de plek waar ik op dit moment het liefste woon. Ik kom er tot rust, geniet van de natuur en het prachtige uitzicht op Lake Kivu, mijn twee honden en een paar varkens. Ik eet voornamelijk heel basic: groenten, fruit, pasta en rijst. Geen pakjes, zakjes, snoep en allerlei andere ongezonde dingen. Ik heb echt leren waarderen waar het leven om gaat en te genieten van genoeg.”
Vooral in het begin heeft ze haar ups en downs gehad. “Vooral de eerste twee jaren waren af en toe best zwaar, omdat dingen soms anders gingen dan ik had verwacht of graag had willen zien. Ik heb geleerd dat het belangrijk is om niet al te hoge verwachtingen te hebben, je geluk vooral in jezelf te zoeken en het niet van anderen af te laten hangen. Iedere dag gaan dingen anders dan verwacht of gepland.
Ontwikkeling gaat in kleine stapjes. Die stapjes zien en waarderen is essentieel. Anders houd je het niet vol. Het heeft me sterker, wijzer, veerkrachtiger en zelfverzekerder gemaakt door in een andere cultuur te wonen en te werken. Ik zou iedereen zo’n ervaring gunnen! Het verrijkt de gemeenschap waar je woont, maar zeker ook jezelf.”