Het bijzondere verhaal van Vanessa: een leven op…
02 december, 2024
Het werk van VSO kan levens veranderen. VSO’ers Floris Braat en Tienke Vermeiden vertrokken in 2013 met hun kinderen naar Butajira, Ethiopië. Floris deelde er zijn kennis over gynaecologie en verloskunde, Tienke over projectmanagement. Het stel blikt terug op hun uitzending.
Tienke: ‘De moedersterfte in Ethiopië is hoog. Dat komt vooral doordat 70% van de vrouwen thuis bevalt, zonder medische begeleiding. Bij complicaties kunnen ze moeilijk op tijd in het ziekenhuis of gezondheidscentrum zijn. Die zijn ver weg en lastig toegankelijk, zeker vanuit bergachtige gebieden. Er hoeft dus maar iets mis te gaan, en moeder en kind lopen groot risico om dood te gaan. In mei 2015 hebben Floris en ik daarom een Maternity Waiting Home opgezet naast het ziekenhuis in Butajira. Zwangere vrouwen kunnen in dit wachthuis terecht voordat ze zijn uitgerekend. Als de bevalling begint, hebben ze de zorg dichtbij.’
Floris: ‘In het ziekenhuis zette ik trainingsprogramma’s op voor dokters en verloskundigen. Ik leerde hen bijvoorbeeld hoe ze een goede echo maken en hoe ze het hartje van een ongeboren baby kunnen controleren met een apparaatje, de doppler. Deze vaardigheden gebruiken ze nu nog steeds om risicofactoren op te sporen, zoals een stuitligging. Als een zwangere vrouw met risicofactoren te maken krijgt, kan ze twee tot vier weken voor de uitgerekende datum terecht in het Maternity Waiting Home.’
“Tot nu toe zijn 139 vrouwen in het wachthuis geholpen. Zonder die hulp zou de helft van hen zijn gestorven of hun kindje hebben verloren.”
Tienke: ‘In de regio waar wij werkten waren al meerdere Maternity Waiting Homes. Maar die bleken niet allemaal even succesvol. Om erachter te komen waaraan dat lag, hebben we 1.200 vrouwen in de regio een vragenlijst laten invullen. Wat bleek: 90 procent van de vrouwen wist niet wat een wachthuis was. Het ziekenhuis is daarom gestart met een community programma om zwangere vrouwen te informeren over de voordelen van een Maternity Waiting Home. Tot nu toe zijn 139 vrouwen in het wachthuis geholpen. Zonder die hulp zou de helft van hen zijn gestorven of hun kindje hebben verloren. We verwachten dat er steeds meer vrouwen komen naarmate het wachthuis bekender wordt en de gemeenschap meer went aan het idee.’
Floris: ‘Het is fijn dat het ziekenhuis het project zelf goed heeft opgepakt. Zo konden Tienke en ik met een gerust hart naar Zimbabwe. Daar werk ik sinds anderhalf jaar als projectmanager om de moeder- en kindzorg in vier ziekenhuizen en 46 health centers te regelen. Ik zet trainingsprogramma’s op die vergelijkbaar zijn met die in Butajira. Deze baan had ik nooit kunnen doen zonder de ervaring in Ethiopië. Dat geldt ook voor Tienke. Zij is momenteel bezig met een PhD over Maternity Waiting Homes en heeft al twee artikelen geschreven op basis van de data uit de 1.200 vragenlijsten.’