Anju zet zich in voor gelijke onderwijskansen

English version

Changemaker Anju Dhital (30) komt uit Terai, Nepal. Binnen het ENGAGE-project (Empowering New Generation of Adolescent Girls with Education) helpt ze kinderen en jongeren met een visuele beperking toegang te krijgen tot passend onderwijs. Ze begeleidt hen, leert braille aan lokale begeleiders en motiveert ouders en vrijwilligers in de gemeenschap om kinderen met een beperking te ondersteunen. Anju’s werk werd in 2020 bekroond met een VSO Volunteer Impact Award in de categorie onderwijs.

Een visuele beperking hebben heeft me geïnspireerd

Als jong meisje met een visuele beperking had ik het geluk dat ik veel steun kreeg van mijn familie. Toen ik naar school ging, werd ik met vele uitdagingen geconfronteerd. Er was geen passend onderwijs voor mij beschikbaar. De school, de lessen en het lesmateriaal waren niet geschikt voor mensen met een visuele beperking. Zo moest ik de verschillende vormen in wiskunde leren, zonder brailleplaatjes. Dit kon ik niet en daardoor haalde ik slechte cijfers voor wiskunde. Ik kon pas naar school toen ik 7 jaar was, terwijl de meeste kinderen beginnen wanneer ze 5 jaar zijn. Ik kwam daarom in de klas met jongere kinderen. Omdat we ouder en langer waren dan zij, werd ik samen met andere kinderen met een beperking achteraan in de klas. We konden de leerkracht daardoor niet verstaan en de leraar schreef vaak iets op het bord, zonder te zeggen wat die aan het schrijven was.

Mijn eigen ervaringen hebben me geïnspireerd om mij in te zetten voor kinderen met een beperking, in het bijzonder zij die op het platteland wonen. Ik begrijp hun uitdagingen. Toen ik 22 was begon ik met dit vrijwilligerswerk. Om mijn functie te kunnen uitoefenen, moest ik met het openbaar vervoer reizen, maar vaak mocht ik de bus niet in. De buschauffeur ging er namelijk van uit dat ik de rit niet kon betalen, omdat ik een beperking heb.

Anju leert een jonge vrouw met een visuele beperking
hoe ze met een stok kan lopen  

De obstakels die we tegenkomen

Mijn doel is om meisjes met een beperking te helpen in hun schoolcarrière en hen te motiveren & ondersteunen om het beste uit zichzelf te halen. Als changemaker bij VSO ga ik bijvoorbeeld in gesprek met hun ouders. Om hen ervan te overtuigen hun kinderen naar school te sturen. Ook help ik kinderen om braille te leren en help ik meisjes van 10 – 14 jaar om zich in te schrijven bij de plaatselijke school die hen passend onderwijs kan bieden. In totaal zijn er binnen het project drie brailletrainers en drie gebarentaaltrainers in drie districten.

Binnen mijn werk kom ik veel uitdagingen tegen. Veel scholen in Nepal hebben niet de middelen en kennis om kinderen met een beperking het onderwijs te geven dat ze nodig hebben. En vaak is het moeilijk om ouders ervan te overtuigen dat zij hun kinderen naar school te sturen. Ook zijn examens meestal niet in braille beschikbaar. In sommige gevallen krijgen kinderen met een visuele beperking extra tijd bij examens, maar in de praktijk staan de scholen dat vaak niet toe. Twee meisjes (12 en 16 jaar) werden als te oud beschouwd om op de school te beginnen. Ik heb hard gewerkt om de school ervan te overtuigen deze meisjes toe te laten.

“Ik heb ook op andere manieren invloed gehad. Bijvoorbeeld op meisjes die geen beperking hebben, hun ouders zien mij en denken: “als Anju changemaker kan zijn en iets zinvols kan doen, dan kan mijn dochter dat ook.”. Ik heb ook gemerkt dat ik andere inwoners van de gemeenschap heb geïnspireerd.” – Anju

Het verschil dat één changemaker kan maken

Ik spreek regelmatig af met de docenten om de vorderingen van de kinderen te bespreken. En ik bezoek de kinderen en hun ouders om met hen te praten en ze bewust te maken van het beleid die de Nepalese regering heeft vastgesteld voor mensen met een beperkingen. Ik heb ook op andere manieren invloed gehad. Bijvoorbeeld op meisjes die geen beperking hebben, hun ouders zien mij en denken: “als Anju changemaker kan zijn en iets zinvols kan doen, dan kan mijn dochter dat ook.”. Ik heb ook gemerkt dat ik andere inwoners van de gemeenschap heb geïnspireerd. Doordat ze mij zien en de uitdagingen die ik heb moeten overwinnen, hebben ze meer begrip gekregen voor mensen met een visuele beperking.

Ik heb gemerkt dat veel van de kinderen nu beter braille kunnen lezen. Ze vullen hun dagen nu met leren en dingen doen, ook heb ik hen geholpen met andere dagelijkse taakjes zoals het borstelen van hun haar en persoonlijke hygiëne.

Een van de moeders weigerde haar dochter naar school te sturen. Ze was bezorgd dat haar dochter het niet zonder haar zou redden. Ik sprak regelmatig met de moeder over de voordelen van een educatie. Ook liet ik andere changemakers en een projectmedewerker bij haar langsgaan om met haar in gesprek te gaan. Ik nam de familie zelfs mee op een rondleiding door de school, zodat ze met eigen ogen konden zien hoe het zou zijn en ik stelde ze vooraan een leraar met specialistische vaardigheden die haar dochter kon ondersteunen. Uiteindelijk zei ze ja. Ik was zo blij!

Nepal ging in lockdown

Aan het begin van de uitbraak van COVID-19 ging Nepal in lockdown. Kinderen met een beperking zaten thuis zonder toegang tot belangrijke informatie. Ik vertaalde folders over gendergerelateerd geweld, een maatschappelijk probleem dat meer in beeld kwam gedurende de pandemie, in braille en bracht ze naar de kinderen. Ik voerde ook regelmatig telefoongesprekken met kwetsbare meisjes en kreeg inzicht in hun gezondheid en welzijn en gaf ze les via de telefoon. Omdat kinderen met een beperking een groter risico lopen op het virus, leerde ik hun ouders ook over de persoonlijke hygiëne van hun kinderen en wat ze kunnen doen om hun kinderen beter te beschermen tegen het virus.

Het mooiste van changemaker zijn is de kans om te werken met zeer gemarginaliseerde meisjes uit plattelandsgemeenschappen. Ik kom uit een vergelijkbare gemeenschap en heb een visuele beperking. Het is belangrijk voor mij dat deze meisjes gelijke rechten en kansen krijgen.

Ik ben erg trots dat ik, in 2021, de VSO Volunteer Award heb gekregen. Ik had dit nooit verwacht. Het komende jaar hoop ik me als vrijwilliger in te kunnen blijven zetten. Daarna hoop ik een baan bij de overheid van Nepal te krijgen, zodat ik kinderen met een beperking kan blijven ondersteunen en les kan geven.

Credits
Geschreven door: Sofia Goncalves
Geredigeerd door: VSO Nederland
Foto: VSO/Anju Dhital

Meer verhalen uit het ENGAGE project

• Radhika’s verhaal: Radhika gaat terug naar school
• Op weg naar goed onderwijs en zelfstandigheid 
• Rolmodel voor meisjes