Het bijzondere verhaal van Vanessa: een leven op…
02 december, 2024
Mount Meru beklimmen met een heupbeperking, naast een drukke baan en gezin – dat is niet niks. Maar Lotti Atherton-Tessel gaat ervoor: “Het idee liet me niet los.”
Als antropologe heeft de 43-jarige Lotti al veel ervaring met veldwerk in het buitenland. De Kilimanjaro Mount Meru Challenge vult voor haar een behoefte om heel concreet iets te kunnen doen voor mensen die dit nodig hebben . “De Challenge haalde een jeugdherinnering naar boven. Ik heb als klein meisje ooit het plan opgevat om aardappelen op de post te doen voor kinderen met honger. Letterlijk aardappelen in schijfjes, die ik in een envelop geadresseerd ‘aan arme kinderen in Afrika’ in de brievenbus deed!”
In de antropologie staat een holistische aanpak centraal. Daarom spreekt het RISE-programma Lotti erg aan. Daarnaast werkt ze als fondsenwerver, dus dit aspect van de Challenge is geen geheel nieuw terrein voor haar. “Fondsenwerving vraagt tijd en geduld, en je moet het goed plannen. In dat opzicht zie ik veel overeenkomsten met mijn werk. Maar het benaderen van mensen in mijn privénetwerk was wel echt buiten mijn comfortzone!”
Omdat zij het RISE-project zo’n warm hart toedraagt is het haar toch gelukt om over haar verlegenheid heen te stappen. “Het geeft mij echt een kick wanneer ik mijn toehoorders mee krijg in mijn verhaal. Ik werk graag met een “ouderwetse” persoonlijke aanpak – potentiële donateurs aan kunnen kijken en met hen in gesprek gaan. Dat werkt goed voor mij, in tegenstelling tot een anonieme aanpak via social media.” Inmiddels heeft ze al meer dan €3700,00 opgehaald!
Lotti ontleent veel voldoening uit het meenemen van haar kinderen in haar verhaal. Ze kijkt dan ook uit naar haar volgende actie. Deze gaat plaatsvinden op de basisschool. “Er komt een themaweek over “maken en gebruiken” en ik mag hierbij inhaken. Eind november worden de door de kinderen gemaakte spullen verkocht aan de ouders en de opbrengst mag naar de Challenge.”
Door een heupbeperking wordt Lotti enigszins beperkt in haar bewegingen. Gek genoeg heeft ze daar bij bergwandelingen juist het minst last van. Toch heeft ze beseft dat ze flink moet gaan trainen om fit de berg op en af te komen. De lokale sportschool is gelukkig heel enthousiast over haar plan. Zij hebben toegezegd haar gesponsord te laten trainen.
Al met al heeft Lotti al heel wat hobbels genomen. Eventuele hoogteziekte is nog spannend voor haar, maar Lotti is een doorzetter. Ze zal er dan ook alles doen om de Challenge tot een goed einde te brengen. De turncarrière van haar zoon is nog wel een praktisch issue. Hij traint 30 uur per week op topniveau en wordt hiervoor gebracht en gehaald door zijn ouders. Hoe zal dit dan gaan als zijn moeder daadwerkelijk tien dagen de berg op gaat? “Daar heb ik nog geen oplossing voor gevonden. Maar mijn zoon is heel positief over het project. “Dat moet je altijd doen, mam, hartstikke gaaf”, zei hij. Dat geeft mij vleugels, en het vertrouwen dat ook dit zal worden opgelost.”